Een roodborstje dat tegen het raam tikt.
Niet tegen het raam, maar tegen het ei waarin het zit en het ei breekt in tweeën.
Niet het ei, maar het ijs dat scheurt van Groenland naar beneden.
Een zwarte zee, waar witte vlakten drijven.
Geen vlakten, maar bergen.
Geen ijs, maar graniet.
Nodig voor het roodborstje om zijn snavel te scherpen.
Zijn snaveltje sterker dan het ei.
Sterker dan Groenland.
(Uit de bundel 'Geen man want geen vrouw' van Gerrit Krol)
--
En de vraag waarom ik zo'n gedicht zo fantastisch vind.
En de vraag of het nodig is om die vraag te stellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten